Powrót Blaine'a

 Żyję, nie martwcie się :) To, że nie dają znaku życia, świadczy tylko o tym, że mam dużo na głowie i nie mam aparatu. Mój czas poświęcam albo na pracę, albo na przygotowania do wyjazdu. Później też mnie tu nie będzie. Może częstsze wpisy będą w sierpniu. Teraz tylko zamieszczam zdjęcia, które zrobiłam wcześniej. Nie wiem, kiedy będę mogła wreszcie usiąść na tyłku, czochrać lalki i dać się zapomnieć z nimi na długie godziny. Niedługo będzie mi tego bardzo brakowało. 

A jednak nie martwię się tym, bo wszystkie inne sprawy idą w dobrym kierunku.

Sol: Ach, takie miłe słoneczko. Właściwie to nie jest nam tak źle, chociaż szczury wyeksmitowały nas z mieszkania...

Lea: Na balkonie może być, ale tylko się rozleniwiamy. Luna, zrobiłaś już jakiś research? Mroczne Bractwo nie może przez wieki siedzieć z Blaine'm w ukryciu...

Luna: Aha, czekaj, tylko sprawdzę, czy nam już kuchnię wybudowali.

Luna: Kuchni wciąż nie ma, ale pogrzebałam wstępnie w spisach...

Lea: I co? Masz coś o Bractwie?

Luna: Nie. Mam coś o tobie.

Luna: Czemu nam nie powiedziałaś, że też jesteś Summer?! Wciąż szukamy naszych zaginionych sióstr, ale ukrywanie przed nami prawdy nie jest w porządku.

Sol: Blaine jest też twoim bratem..?

Lea: To nie do końca tak. Zostałam tak przedstawiona w spisie, ale nie jestem waszą siostrą, tylko daleką krewną. Moja rodzina dawno temu zbratała się z Summerami i dopiero teraz po kilku pokoleniach genetyka zadziałała. Pokazał się blond, ktoś skojarzył. I zamiast Lea, jestem jako Summer.

Luna: Dziwne.

Sol: Daj nam to przetrawić.

 Lea dała się ponieść poczuciu przygnębienia. Nie dość, że ciągle martwiła się o najbliższych, to jeszcze ich zawiodła. Musiała więc opuścić pomieszczenie, żeby się przejść.

Wtem:

Blaine: Lea! Przez całą niewolę myślałem tylko o tobie! Barbie chciały mnie wykorzystać, ale nie udało się. I zobacz, co dla ciebie mam!

 

Lea: Jesteś cały! Tak się martwiłam. Wyglądasz na bardzo zmęczonego, musisz wejść i odpocząć...

Blaine: To nie ma znaczenia. Cieszę się, że cię widzę.

 Lea: Też się cieszę. Muszę cię wyściskać. A teraz idź do sióstr, one się Tobą zajmą.

No i Dramaty też przeżywają teraz dobre chwile. Wszyscy pogodzeni i u siebie. Wolni. No może, poza jedną Barbie, która straciła ciało, ale w końcu była złą jędzą, więc zasłużyła.

A tak wygląda Lea po długo oczekiwanym przeszczepie:

Fe, te buty nie pasują. Ale było takie słońce, że zauważyłam dopiero na zdjęciach. Jeszcze raz fe.

No i to by było na tyle, trzymajcie się chłodno (bo upały straszne, można udaru dostać)!