Wiec Księżniczek

Witajcie.

Nie wiem, co mi się stało, ale moja psychika poddała się nurtowi, który od dłuższego czasu dało się skutecznie uciszać. Co prawda wymagało to poświęcenia, ale wystarczyła jedna Mulan i jeden Shang, żebym nie potrzebowała więcej lalek z Disney Store... Do czasu, bo jak się okazało, moja chcica jest potworem, śpiącym głęboko w swej jaskini, który niedawno się wybudził ze swojego letargu. Zaczęło się niewinnie, od epizodu lunatycznego. Owy potwór szepnął "Chcę!", kiedy spacerowałam po targu i zobaczyłam pewną zmęczoną życiem Aurorę. Nawet po lalce w takim stanie było widać, że ma ładną buzię, a dodatkowym atutem były zachowane dodatki, takie jak korona, naszyjnik i pantofelki, niektóre z nich nadal zamocowane oryginalną gumeczką.

 

Pannę odszczurzyłam i poddałam zabiegom pielęgnacyjnym i regenerującym włosy. Disney Store nie stosuje do swoich lalek włókien najwyższej jakości, dlatego, mimo wrzątkowania, włosy osiągnęły jedynie znośny dla mnie stan. Jeszcze nie poradziłam sobie z żółtą plamą na sukience, mimo poddania jej praniu. Trafiłam też na jakieś inne wydanie, bo moja Aurora ma sztywne rączki... Ale to jej nie przeszkadza w staniu na półce i byciu dla mnie ładną ;)

 

Następną księżniczką była Roszpunka, która pojawiła się u mnie tylko dlatego, że lubię tę postać - niestety lalka jest mało podobna do oryginału i nie oddaje pełni uroku tej postaci. Ani z pełnometrażowej animacji, ani tej wersji z serialu. Nawet kolor włosów wydaje mi się zbyt blady ;)

No, ale przyszła też do mnie bosa Anna. Anka miała własną sukienkę, ale stwierdziłam, że akurat ta lalka porzuci swoją filmową postać. Mam wobec niej pewien ambitny plan na przeróbkę, jednak nie wiem, kiedy się na to zbiorę. Na ten moment jest dla mnie ulubioną lalką do przestawiania i tarmoszenia - bez obawy, że coś się w niej popsuje, bo umówmy się, włosy już i tak miała zniszczone :)

 Bardzo podoba mi się u niej kształt nosa z profilu - jest uroczo wyciągnięty i zadarty, taki maciupki kartofelek.

 

 

Anka przyjechała do mnie w sukience nawiązującej do scen sprzed śnieżnej zawieruchy - kiedy to było ciepło i miały się odbyć uroczystości koronacyjne. Jednak mam podejrzenie, że sama lalka pochodzi z innego zestawu, ponieważ fryzura niosła ze sobą burzliwe wspomnienie dwóch warkoczyków zebranych po bokach (a taką fryzurę Anka miała, kiedy przywdziała ciepłe ubranko na chłody).

 Ciekawostką jest to, że przy takich warkoczach, DS funduje swoim lalkom łyse placki.

 Disneyki prawie w komplecie.

Zabłąkała się do mnie też jedna Elsa mattelowska. Uważam, że Mattel skrzywdził te lalki swoim wykonaniem, a przede wszystkim realizacją twarzy. No, ale, jak siedziała brudna w sh i kosztowała tylko 6zł, to niech sobie posiedzi trochę u mnie i pobędzie czysta. Zanim pojawi się Elsa z DS, to jednak trochę czasu minie, a tej może kiedyś zafunduję jakieś nowe wcielenie.

 W niedługim czasie pojawiła się u mnie jeszcze jedna Anna - tym razem w ładniejszej wersji tej samej sukienki, niby używana, ale z butami i w całkiem niezłym stanie. Widząc, że jeden łokieć jest pozbawiony artykulacji, byłam trochę zdezorientowana, natomiast, kiedy lalka zaczęła niespodziewanie śpiewać, byłam zdezorientowana jeszcze bardziej ;)

Dwie Anki razem - buzie mają identyczne. "Anka do macania" na razie ma przejściową fryzurę, tylko trochę przypominającą tę z traileru do nadchodzącej drugiej części Frozen (ponoć ma wyjść jakoś na jesieni).

A teraz z ostatniej chwili: dosłownie wczoraj w nocy wydłubywałam tę piękność z paczkomatu. Merida ogólnie prezentuje się bardzo ładnie, chociaż mam kilka uwag do jej wykonania. Prawdopodobnie będę ją podawała różnym ekseprymentom wizerunkowym, jednak w najbliższym czasie musi mnie cieszyć taka, jaką teraz jest.

Merida prezentuje sobą dokładnie to, co widziałam na zdjęciach przedstawiających pudełka. Szkoda, że wersja Meridy z ekwipunkiem (łukiem i strzałami) nie jest już dostępna. Były to dodatki w moim odczuciu bardzo pożądane. Lalka ma pasma posklejane w luźne loki, będące tylko luźną inspiracją prawdziwych sprężyn spływających z głowy filmowej Meridy. Nogi zginane na klik nadal są zawinięte w papier zabezpieczający przed odbarwieniami z sukienki. Stopy są płaskie, przyodziane w mało udane paputy.

Włosy z tyłu faktycznie przedstawiają chaos, ale mam wrażenie, że nie do końca to jest to, ten sam chaos, który stworzył w swojej animacji Pixar. Fryzura rozdziela się na te drobne pasma, którymi była wszywana przy rootowaniu. Wygląda to dokładnie tak samo, jak u podróbek. Prędzej, czy później będę interweniować w ich stan wizualny :)

Przynajmniej mogę powiedzieć jedno: Merida to bardzo udany projekt koncepcyjny. Kolory świetnie się równoważą kontrastami, a sama lalka pięknie nawiązuje do klimatów celtyckich. Bardzo się cieszę, że wreszcie do mnie trafiła.

 A na koniec krótka historia o oświeceniu (duchowym).

Tadam! Dziękuję za uwagę :)


(Ta lampka jest tak paskudna, że ma swoje honorowe miejsce...)